Pittoresk schmittoresk

Ik zou best elke dag een stukje willen schrijven voor dit blog. Maar je wilt ook niet om het even wat doen. Er moet wel een bepaalde gedachte achter zitten. Een idee. Een pointe.

Dat valt niet mee. Want al woon ik in Frankrijk, ik maak verbazingwekkend weinig typisch pittoreske Franse dingen mee. Of misschien woon ik hier te lang en merk ik het niet meer als een bepaalde gebeurtenis typisch Frans, pittoresk en dus een anekdote op dit blog waard is. Wij hebben bijvoorbeeld geen achterlijke boerenburen die af en toe langs komen om – hangend over de omheining van ons landgoed – iets pittoresks te doen of te zeggen. Sterker, we hebben helemaal geen buren. En verder zien we de dorpsgenoten ook maar bar weinig. We hebben niks met die mensen.

Ja, nou, dat is te zeggen… ik zit tegenwoordig in een zangclubje. Gisteren weer begonnen. Hebben we in een zeer koestisch zaaltje zitten zoeken naar nieuw repertoire. De dorpsbard en zangcoach (een gepensioneerde gendarme uit Lyon) bracht vijf dikke ordners met liedjes mee. Helaas maar een stuk of 10 die ik kende. Er zat heel veel tussen van mij onbekende toppers als Eddy Mittchel en Joe Dassin. Hitjes uit de jaren ’70 die Nederland waarschijnlijk nooit bereikt hebben.

Dan weet je ook meteen hoe zo’n Afghaanse vluchteling in Nederland zich moet voelen. Dat je denkt na 15 jaar behoorlijk ingeburgerd te zijn totdat op een feestje iedereen ineens liedjes van de Dolly Dots, Peter Koelewijn en Ja Zuster Nee Zuster gaat lopen brullen. Niet met de deuren slaan! Kom van dat dak af! Er staat een paard in de gang! Op een holletje terug naar Kaboel!

Zo heel pittoresk is het dus niet in ons dorp. Er gebeurt hier werkelijk helemaal niks. Kijk, Martin Bril zou gewoon op zijn dooie gemakkie naar het dorpsplein slenteren, om daar onder een plataan diepe gedachten in zich op te laten borrelen. Of op een terrasje gaan zitten wachten op een snaakse opmerking van een authentiek Franse notaris met een vlinderdas. Helaas, wij hebben dorpsplein noch terras binnen slenterafstand.

Bovendien heb ik wel wat anders te doen. Ik moest deze week al slogans bedenken voor een Gooise uitvaartonderneming, diverse kandidatenprofielen herformuleren voor een recruitmentkantoor in Noord-Nederland en meedenken over een nieuwsbrief voor een specialist in slijtagepreventie. Daarnaast schreef ik nog een folder over diabetesproducten en een script voor een bedrijfsfilm van een supermarktketen. Bovendien moesten er huizenbeschrijvingen geredigeerd en vertaald voor Immogo. Ik heb helemaal geen tijd voor diepe gedachten. Laat staan voor het wachten op kwinkslagen van joviale notarissen.

En zo kan het dus komen dat op dit blog af en toe zomaar een paar dagen helemaal niks gebeurt. Ik zou zeggen… wen er maar aan.