Eerlijk gezegd, als ik foto’s van ons oude huis in Ménetreuil zie, met alle luxe en ruimte die we daar hadden, gaat het me toch een beetje aan het hart. Maar ja, dat lag echt in the middle of nowhere, en daar werden we niet gelukkiger van. Nu werken we dus aan een nieuwe stek, in the middle of Tournus. En zelfs al wordt het nooit zo mooi en perfect als Ménetreuil, we merken nu al dat ons leven in Tournus rijker en meer bevredigend is. Dus ja.

Dit is ons huis zoals we het aantroffen. Een verlopen gevel, gaten in het dak, binnen onbeschrijflijk smerig en slecht onderhouden. Het is een voormalig restaurant en in principe heeft de begane grond een zakelijke bestemming, maar de vorige eigenaar had gewoon zes jaar lang de woonkamer beneden achter deze vieze gordijntjes en niemand die er ooit wat van zei.
Dit was dus die woonkamer tijdens onze eerste bezichtiging. Smerige plavuizenvloer, onbeschrijflijke bende, overal rommel en stof. In het midden het trappenhuis uit de 16e of 17e eeuw. Waarschijnlijk was dit oorspronkelijk (het huis dateert van midden 16e eeuw) een soort binnenplaats waar ze later woonruimte van hebben gemaakt. Het groen/witte glazen plafond zit onder de ‘puits de lumière’ ofwel de lichtschacht: een koker die helemaal tot aan het dak gaat, met bovenin een groot raam met metalen frame. De muur links scheidt een gang af, die van de voor- naar de achterdeur leidt. Het huis is ongeveer dertig meter diep, en gemiddeld een kleine vijf meter breed. Een echte pijpenla dus.
Zo zag de woonkamer er uit na vertrek van de vorige eigenaar.

Weer de woonkamer. We kijken naar voren, de Noordzijde, aan de kant van de straat. In het midden de etalage. Rechts de gang.Een paar weken later. We kijken weer naar achteren. De bouw is begonnen en de muur van de gang is gesloopt. Dit moet straks de galerie worden, zo’n vijf bij acht meter. De muur links is hier nog niet schoon gemaakt. De muur rechts en het balkenplafond verdwijnen straks achter gipsplaat.

De muur rechts bleek niet mooi genoeg om te bewaren. Veel verschillende soorten materiaal, waaronder een schoorsteen van holle bakstenen. Waarom dat mooie balkenplafond verstoppen? Nou, omdat op de eerste verdieping onze slaapkamer een oude plavuizenvloer heeft. Die plavuizen (tomettes) liggen op een laag zand, en dat zand dwarrelt tussen de planken van het plafond naar beneden. Dat is bijna niet te voorkomen en maakt alles stoffig. Het was dus kiezen. Óf de 17e eeuwse plavuizen er uit, óf het plafond dicht maken. Omdat we hier sowieso een fijne, lichte galerie willen creëren, kozen we voor modernisering van de begane grond. De plavuizen boven mogen blijven.

Op deze foto zijn de vloeren uitgegraven met een graafmachientje. De gas-, water- e elektriciteitsleidingen komen onder de betonnen vloer.

En zo kwam die graafmachine dus binnen. De hele gevel van de winkel is eruit gesloopt en zal door een identieke façade worden vervangen.De oude voordeur rechts blijft zitten. In het midden komen twee openslaande deuren en links een vaste ruit. Dubbel glas natuurlijk, al was het maar tegen het geluid van de vertrekkende gasten van onze overburen, het klassieke restaurant Le Bourgogne.

De eerste laag beton is gestort. Je ziet hoe de muur links, ontdaan van het stucwerk, best mooi is geworden en hoe het trappenhuis vrij in de ruimte is komen te staan. In de gang links daarachter komt een toilet, waardoor de doorgang naar achteren geblokkeerd zal zijn. De gang achter het toilet wordt proviandkamer (cellier), bereikbaar vanuit de keuken. Ook zie je dat de elektricien al de nodige leidingen heeft gelegd.

De galerie in ruwe vorm. Er komt nog isolatie en vloerverwarming in, de muur rechts en het plafond worden strak wit. De muur links blijft ruw. Ook het achterste gedeelte onder de lichtkoepel blijft natuursteen.

Als je door de deur rechts van het trappenhuis gaat, kom je in een vreemde ’tussenkamer’ met een gewelfd plafond. We denken dat dit vroeger een soort koele ‘cave’ was, het oudste gedeelte van het huis. We doen hier verder voorlopig weinig aan. Alleen komt er een nieuwe betonnen vloer in en gaan we alles wit schilderen. Hier komt mijn kantoor, zodat ik vanuit mijn eigen ‘hok’ de galerie in de gaten kan houden terwijl ik werk. Weer een ruimte verder… de keuken. Die was ook tamelijk smal, met nog steeds die gang aan de linkerzijde. Die leidde naar een achterdeur, met buiten een apart bijgebouwtje met een toilet. Binnen was dus op de begane grond geen WC, behalve dan in een schuurtje in de tuin. Die muur links en dat schuurtje hebben we afgebroken.

Best smal.Maar zonder muur krijg je dus dit. Een lekker brede en veel lichtere keuken. Door de tuin af te graven is er geen niveauverschil meer met de keuken en kunnen we grote glazen openslaande deuren maken. Een stuk verderop in de tuin komen dan twee treden naar het hogere stuk. 

Vanaf de andere kant. De gleuven voor de afvoer en de uitgegraven gang zijn weer gevuld. We kijken nu de gang in waar straks de proviandruimte komt met aan het einde het toilet, alleen bereikbaar vanaf de voorkant. Op de plek waar de balken nog bruin zijn (de voormalige gang) komt een trapgat. Je kunt dus straks ook naar de verdieping vanuit de keuken, zonder om te lopen via de galerie.

Vertelde ik al dat er in de tuin een oude put is? Nee? In de tuin is een oude put, die we gewoon zo laten. Er komt alleen een net nieuw randje beton omheen.

OK, terug naar de voorkant, waar we de trap pakken naar de verdieping. Hier zie je hoe die trap er uit ziet als je alles eromheen weg graaft. De nieuwe betonnen vloer omlijst straks weer netjes de onderste tree.

De trap is gemaakt van ‘pierre rose de Préty’, een natuursteen uit een nabijgelegen groeve,ook gebruikt voor de abdij Saint Philibert. Het is geen erg harde steen, en er zitten flinke beschadigingen in, sommige gerepareerd met stukken ijzer. Ik zal een steenhouwer uit de buurt vragen of dit nog een beetje netjes te repareren is.

 

Op de eerste verdieping is de ‘Master Bedroom’. Hier zoals we hem aantroffen. Achter het raampje met de vierkantje glaasjes zit dus de lichtschacht. Dat zet qua licht geen zoden aan de dijk. Wel een mooie eeuwenoude plavuizenvloer, dito balken. Die proberen we allemaal zo te houden, net als natuurlijk de 19e eeuwse schouw.

Maar er moest wel meer licht komen! Dus hebben we de muur achterin gesloopt zodat het licht vanuit het dakraam op de zolder vrij binnen kan stromen. Onder de achterste balk komt straks een glazen pui met openslaande deuren, tegen het geluid van beneden. Daarvóór is ruimte voor een balkonnetje, zodat we er een tuintje met hangende planten kunnen maken in de puits de lumière.

En dit is dan het uitzicht vanaf dat balkon. Hier beneden is het achterste deel van de galerie. Er komt een kleine pantry met een goed koffie-apparaat en een koelkast. Zo kunnen we ook eens een vernissage organiseren en onze gasten in stijl ontvangen.En zo ziet het er van beneden uit. De slaapkamer onderin en de zolder boven, met straks ook een metalen balustrade. Zo kan Hiromi vanuit haar atelier álles horen wat zich beneden afspeelt.

Op de eerste verdieping is ook nog een badkamer, die we voorlopig zo laten (alleen het bad gaat er uit en het toilet wordt vervangen)…

En er is een slaapkamer, boven de keuken. Deze wordt smaller want links komt een trapgat achter een wand. Het plafond gaat er uit en wordt voor de helft vervangen door een mezzanine. Zo wordt het toch nog een ruime, lichte kamer. Tussen deze groene kamer en de badkamer is nog een soort ‘dressing’ van 3×4. Niet erg spannend.Zullen we eens naar het dak kijken? De vorige eigenaar had ons wijsgemaakt dat dit slechts kleine reparaties behoefte. Het zou alleen bij heftige regenval wat lekken langs de muren. Ook de aannemer die wij vroegen te komen kijken, zag geen problemen. Hij schatte het werk in op ongeveer 15.000 euro. Dat leek ons overkomelijk.

Achteraf, na de koop, bleek dat de verkoper ter gelegenheid van de bezichtiging alle emmers had verwijderd. Het was droog buiten, dus dat kon even. Bij nat weer moesten we dagelijks naar het huis om ettelijke emmers en zelfs een kinderbadje te legen. En toen we dezelfde dakdekker opnieuw maar nu serieus om een offerte vroegen kwam hij uit op € 21.500. Toch ruim 30% meer. En voor je nu vraagt: “Kun je geen proces beginnen wegens verborgen gebreken?” Ja, dat zou kunnen, maar uit ervaring weten wij dat je dan allerlei experts moet inschakelen die goud geld kosten en in de tussentijd mag je NIETS aan de situatie veranderen. Dat betekent minimaal een jaar vertraging en veel extra kosten doordat het huis onder je handen weg rot. We besloten ons verlies te nemen.Sterker, nu het toch serieus geld zou gaan kosten, hebben we na een offertetraject een andere dakdekker (Pascal Debost uit Romenay) verzocht het dak maar te vervangen. En wel met gebruik van isolerende, zelfdragende platen. Hier zie je ze bezig.
Dat zijn dus die platen. Dit heet ‘sarking’ en is een prima manier om een goed geïsoleerd, sterk dak te krijgen. Door de platen overdwars te leggen, konden ze ze makkelijker doen aansluiten op de muren, die alle kanten uit gaan. Waterdicht doek er op, latten en contralatten. Ingewikkelde waterwerken in zink. Het Deltaplan is er niks bij. En dan de dakpannen er op. Nieuwe ’tuiles canal’, maar wel in een geschakeerde kleurstelling, zodat het er niet te strak uit ziet.

En het eindresultaat… STRAK!De zolderverdieping. We beginnen weer met de eerste sloopwerkzaamheden. Aan de voorkant waren vier kamertjes, een badkamer en een WC. Daar hebben we alle muren uitgesloopt, inclusief die van de lichtschacht. Dit is tijdens de sloop. Alleen al uit de zolder hebben we een container met 10 kuub puin geruimd. Zo is hij nu. Zie ook het nieuwe dak met dubbele dakramen op het Noorden, waar Hiromi straks wil gaan staan schilderen. De ramen zijn aan de straatzijde.En hier de andere kant. Op de vloer komt straks speciaal beton met een laag soortelijk gewicht (met klei- of piepschuimkorrels) en hoge isolerende waarde en daarop zeil of hout of zo. Ik kocht bij vriend Franky een oud gietijzeren hijsblok en op internet een touw dat in de vide hangt. Het bovenste deel van die achterste muur gaat er nog uit, zodat je het dak door ziet lopen en zodat ook het andere stuk zolder meer profiteert van het licht. In dat andere stuk (van de foto’s boven waar het eerder zo lekte) komt trouwens een washok met de geiser, een wc, een wasbak, een douche en een slaapzaal. Een beetje bohemien allemaal, maar dat past dus wel weer goed met het schildersatelier.

Zullen we weer eens naar beneden kijken? Hier is de tuin – pal op het Zuiden – tijdens een bezichtiging met onze vrienden John en Anne. Rechts achter het schuurtje met de WC.

Na het vertrek van de vorige eigenaar. De sloop- en graafwerkzaamheden zijn gedaan. De tuin vanuit de keuken. We hebben trouwens ook nog een soort bijgebouw, achterin rechts buiten de tuin op het perceel van de buren, met een kleine 30m2 voor opslag van rommel. Een grasmaaier zal daar voorlopig niet nodig zijn.

Nou, tot zover ons project. Op dit moment zijn de vloeren beneden voorzien van isolatie voor de vloerverwarming. We wachten nu op het einde van de bouwvak. Begin september gaat het werk verder met het leggen van de vloerverwarming en het storten van de dekvloer beneden. Dan nog wat sloopwerk en vloeren storten op zolder, de elektricien voor de laatste aansluitingen en de ‘plâtrier-peintre’ voor de gipslaten en het grove schilderwerk. Plus natuurlijk de installatie van een nieuwe keuken. Als alles volgens planning gaat, en waarom zou het niet want we hebben met Pierre Raynaud een serieuze architect/maître d’œuvre, dan kunnen we er begin december in.

Ik hou jullie op de hoogte!

Update: de vloerverwarming ligt er in.

UPDATE: de dekvloer is klaar en droog. Het begint nu ergens op te lijken!

 

Ook een huis in frankrijk kopen? Dan is een bezoekje aan Immogo.com zeker aan te raden.