Al zo’n twintig jaar is mijn mobiele telefoonnummer 0627736097, van de SFR. En ondanks die twintig jaar met ditzelfde nummer kan ik het met geen mogelijkheid uit mijn hoofd leren. Het lukt me niet.
Heel lullig, want telkens als mensen mijn nummer vragen moet ik mijn telefoon erbij pakken of een visitekaartje uit mijn zak vissen. Alles heb ik geprobeerd, hele trainingssessies, geheugenpaleizen, meditatie… maar 06 277 360 97 wilde er niet in. Zo werd 0627736097 allengs mijn Angstgegner. Lees verder →
Deze week een bijlage in onze regionale krant ‘Journal de Saône-et-Loire’ waarin uitgebreid de loftrompet wordt gestoken van de jagers en de manieren waarop zij met hun zegenrijke werk de natuur beschermen. Met artikelen als:
“Jagers, actief betrokken voor de biodiversiteit”
“De concrete acties voor het milieu” Lees verder →
Vrolijk verrast toen ik ontdekte dat ze in Frankrijk onze pepernoten kennen als ‘Nicolettes’. Tenminste, op de website van de Hema in Frankrijk staan ze te koop en daar lees ik: “Wie kent ze niet?”
Dus ik Googlen. En wat blijkt? Zo’n beetje iedereen kent ze niet! De naam Nicolettes blijkt gewoon bedacht door de Hema. ‘Nicolette’ is afgeleid van Saint Nicolas, en de naam voelt meteen heel koekig. Net zoals je hier cakejes hebt die ‘Madeleines’ heten. Nicolettes. Briljant.
Ik bedoel met deze kopregel niet ‘Nederlanders’, maar Nederlands in Frankrijk. Je komt het regelmatig tegen bij de grote internationale supermarkten, zoals Carrefour, die dezelfde producten ook in België verkopen. Je zou denken dat deze miljoenenbedrijven professionals in dienst nemen om de verpakking van hun huismerk-artikelen tiptop te verzorgen. Met een fraaie vormgeving en correcte teksten. Vooral dat laatste is niet eenvoudig. Zeker niet als het gaat om de Nederlandse taal. Dat blijkt voor de Franstalige verantwoordelijken bij Champion (tegenwoordig Carrefour) soms zelfs een onneembare hindernis. Ze besteden het uit en hopen dat het voor elkaar komt. Ik heb in het verleden diverse voorbeelden van kromme vertalingen vastgelegd. Hier een selectie, uit de oude doos. Lees verder →
Duet met mijn dochter Colette. Zij in Tokio, ik in Tournus. Dat is een flink voordeel van wat meer ruimte tussen de klussen… tijd om de band met je kroost aan te halen.
Beoefenaars van de jacht in Frankrijk profileren zich steeds als ware natuurbeschermers. Ze zeggen dat ze zich tijdens de uitoefening van hun sport sterk maken voor de biodiversiteit en een gezond evenwicht in de wildstand. Maar…
Volgens een Persbericht van het Syndicat National des Producteurs de Gibier de Chasse (Nationale bond voor producenten van wild voor de jacht), ‘produceren’ gespecialiseerde wildfokkers jaarlijks zo’n 20 miljoen vogels en knaagdieren voor de jacht in Frankrijk, plus 10 miljoen eieren en eendagskuikens voor de export naar vooral Engeland en Spanje. Daar kunnen we nog bij optellen tienduizenden grote zoogdieren die worden losgelaten voor de jacht in omheinde parken en afgesloten gebieden.
Dieren gefokt voor de jacht in Frankrijk
14 miljoen fazanten
5 miljoen grijze en rode patrijzen
1 miljoen wilde eenden
100 000 konijnen
40 000 hazen
10 000 herten
7 000 reeën
Het gaat dus om dieren die in gevangenschap opgroeien en die dan als ze ‘rijp’ zijn voor de jacht in Frankrijk worden uitgezet in de natuur, waar ze kunnen worden afgeknald voor de sport.
De fokkerij voor de jacht in Frankrijk is goed voor een totale omzet van 150 miljoen euro, en 10.000 banen verdeeld over 1500 fokbedrijven.
De bloederige praktijk van de jacht in Frankrijk
Helaas gaat het afknallen van loslopend wild niet altijd in één keer goed. Dan moet het gewonde dier opgespoord en alsnog afgemaakt worden met een dolksteek (la dague). En ook dat is weer een kunst op zich, want je wilt het dier – dat inmiddels al uren dodelijk gewond rondhobbelt – niet onnodig laten lijden, nietwaar? Hier een filmpje waarin je kunt zien hoe dat gaat. De jager steekt als een dolleman in op het aangeschoten zwijn, maar slaagt er niet in om het in één keer te doden. Het zwijn verdedigt zich, grijpt nog een hond… Enfin, kijk zelf als je een sterke maag hebt.
Het bijzondere is ook dat de commentaren onder dit drama louter positief zijn. Goed gedaan jochie! Of anders schiet je zo’n aangeschoten beest gewoon alsnog dood, vanaf een paar meter afstand. Kan niet missen. Maar pas op dat je geen hondje raakt! Dit prachtige hert kan niet meer verder. Maar voor het sterven mag, moet het nog lijden onder de incompetentie van het roedel onhandige jagers.
Overigens het ‘au ferme’ in de titel van de video betekent ‘bij de sluiting’ ofwel het efficiënt afmaken van een aangeschoten dier. Dat is nog een hele kunst, die veel jagers helaas niet beheersen.
Jacht of slacht?
Als het gaat om de rituele slacht van schapen en koeien voor kosher en halal vlees, dan hoor je nog wel eens mensen klagen over dierenmishandeling. Maar die dieren krijgen tenminste – als het goed gaat – een snelle snee door de keelslagader zodat ze in een paar seconden dood zijn. Ook zielig en veel minder ‘diervriendelijk’ dan mechanisch slachten! Maar toch een genadige dood, zeker in vergelijking met de de algemeen geaccepteerde barbaarse praktijk van de jacht in Frankrijk.
Televisieprogramma Stand van Nederland op 5 september 2018 geeft een paar ijzersterke argumenten om de grote stad in Nederland te verlaten en (bijvoorbeeld) te verhuizen naar Frankrijk: “Bestaande koopwoningen zijn duurder dan ooit en de gekte op de woningmarkt lijkt nog lang niet voorbij. Dit jaar wordt 28 procent van de woningen boven de vraagprijs verkocht. We zien hoe beleggers huizen wegkapen op de woningmarkt en hoe mensen zoeken naar andere woonalternatieven, zoals tiny houses.”
Verhuizen naar Frankrijk? Hoe dan?
Tiny houses? Waarom niet gewoon verhuizen naar Frankrijk? Natuurlijk is er twijfel. Naar Frankrijk verhuizen heeft nogal wat voeten in de aarde. Hoe moet het met werk? Hoe zit het met de taalbarrière? Je zult moeten wennen aan een nieuwe cultuur, met andere Lees verder →
Nou ja, ‘groot’, dan toch vooral in de breedte én in vergelijking met de jonge architecten die mij flankeren. Aardig artikel in de regionale krant vandaag over mijn collectieve onroerend goed-project ter stimulering van de locale economie. Ik wil samen met andere Tournusiens als ‘aandeelhouders’ een pandje kopen en opknappen, daarbij ondersteund door de jonge architecten Giorgia en Geoffrey die zich sinds kort in Tournus hebben gevestigd.
Als object van het project kozen we voor een voormalige zaadhandel en dierenwinkel, die al een aantal jaren leeg staat. Tournus telt veel van dergelijke gebouwen. Investeerders Lees verder →
Een van de handicaps van het vak van copywriter is dat je met je promotieteksten voor allerlei handige, nuttige en onmisbare diensten en producten ook jezelf lekker maakt. Zo schreef ik ooit de website van U-Clinic vol en verlang ik nu, na jaren, nog steeds naar een diepgaande aambeienbehandeling.
Nee, da’s gekkigheid natuurlijk. Maar wat ik wél bijzonder cool vind, zijn de mooie maatwerk veranda’s en hoogwaardige zonweringen waarvoor ik de SEO webteksten mocht schrijven in opdracht van Van Beem Buitenleven. Ik was laatst in hun showroom in Zwanenburg (7 dagen per week geopend, mensen!) en er zaten toch echt een paar pareltjes tussen. Nou hebben wij hier in de Zuid-Bourgogne een betonnen patiotuin van 5×8 meter, dus echt de moeite is het niet, maar toch denk ik wel eens dat zo’n Lees verder →
Klein bordje gebruiken, zodat het eten lekker veel lijkt.
Iedereen heeft een hekel aan lijnen. Maar slank worden, dat willen we natuurlijk wél allemaal. Tenminste, als we het niet al zijn. Persoonlijk ben ik niet slank. Sterker nog, ik ben zo’n beetje het omgekeerde van slank, met stevige ronde uitstulpingen waar een slank iemand rechte lijnen of zelfs holtes heeft.
Om hier iets aan te doen heb ik een goede weegschaal met Wifi gekocht, alsmede een armbandje dat me via de smartphone vertelt hoe goed ik geslapen heb en hoeveel stappen ik vandaag (en eigenlijk gisteren ook) nog moet lopen (of had moeten lopen) als ik gezond wil worden.
Helaas is het kopen van geile gadgets niet voldoende om je als slankstrever dichter bij je doelen te brengen. Je moet ook je calorie-inname beperken. Of erger nog: minder eten. Lees verder →
Vanavond had onze Galerie Nakai de stichting Tournugeois Vivant te gast, die met zo’n 12 mensen bij ons de vergadering van het Conseil d’Administration (Algemeen Bestuur) kwamen houden. Zo’n vergadering gaat heel anders dan wat ik in Nederland gewend was, bijvoorbeeld als voorzitter van de volleybalvereniging. OK, er waren wel eens wat kaasblokjes van hoofdsponsor Prima Donna Kaas, en soms liep de vergadering uit met een soort van borrel na. Maar meestal hielden we het op koffie en eventueel een koekje er bij. Ook al omdat iedereen thuis om zes uur al uitgebreid gegeten had.
Dat pakken ze hier anders aan. We begonnen om 19.30 uur en omdat de Fransen dan Lees verder →
Eerlijk gezegd, als ik foto’s van ons oude huis in Ménetreuil zie, met alle luxe en ruimte die we daar hadden, gaat het me toch een beetje aan het hart. Maar ja, dat lag echt in the middle of nowhere, en daar werden we niet gelukkiger van. Nu werken we dus aan een nieuwe stek, in the middle of Tournus. En zelfs al wordt het nooit zo mooi en perfect als Ménetreuil, we merken nu al dat ons leven in Tournus rijker en meer bevredigend is. Dus ja.
Dit is ons huis zoals we het aantroffen. Een verlopen gevel, gaten in het dak, binnen onbeschrijflijk smerig en slecht onderhouden. Het is een voormalig restaurant en in Lees verder →
De moordenaars van Charlie Hebdo zijn dom. Ze hebben niet begrepen dat ze met deze slachtpartij hun grootste vijanden in het zadel helpen. Mensen als Marine Le Pen en Geert Wilders, zonder twijfel verafschuwd door de redacteuren en cartoonisten van Charlie Hebdo, zullen de aanslag met veel plezier misbruiken voor hun eigen agenda. Ik durf te wedden dat Le Pen en haar kliek zich in de handen wrijven bij dit typische geval van mazzel. Ze zijn in één klap verlost van een paar giftige luizen in hun pels, met als bonus een legitieme aanleiding om weer eens lekker los te gaan tegen de moslims.
Trap er niet in. De vijanden van jouw vijand zijn niet per se jouw vrienden. Kies je de zijde van de slachtoffers bij Charlie Hebdo? Bedenk dan dat zij niet alleen streden tegen Lees verder →
Ja, bezinningsmomentje. Onze prachtige, geheel naar eigen smaak verbouwde boerderij au milieu de nulle-part (of in goed Nederlands: in the middle of nowhere) is verkocht. En tegelijkertijd kochten wij een oude stadswoning in het centrum van het historische stadje Tournus. Tegelijkertijd is geen overdrijving, want koop en verkoop gingen op één koopakte, of in dit geval een ruilakte. Heel toevallig kwam de makelaar aanzetten met geïnteresseerde kopers die een huis verlieten dat ons wel beviel. Om ons huis te kunnen kopen, moesten zij eerst hun huis verkopen. Maar omdat wij hun kopers werden, ging het proces ineens heel snel. Ook dat is niet overdreven, trouwens. Tussen het tekenen van het Lees verder →
Iedereen kan makelaar worden in Frankrijk. Zelfs ik. Vorig jaar heb ik mij aangesloten bij een nationale makelaarsketen. Een groep met aan het hoofd een echte makelaar – dat wil zeggen iemand met de beroemde ‘carte professionnelle’ – die in heel Frankrijk onafhankelijke vertegenwoordigers inhuurt. Zij werken op commissiebasis en hoeven géén verstand te hebben van het makelaarsvak. Iedereen kan zich aanmelden en er is geen sollicitatie- of selectieprocedure.
Leken aan het roer Dit betekent dat er dagelijks nieuwe ‘makelaars’ bij komen die net zo veel verstand hebben van het makelaarsvak als u en ik. Ik kreeg een stapeltje visitekaartjes, wat ’te koop’-borden en toegang tot Lees verder →
Het is zover. De oudste gaat het huis uit. Komende week verhuist zoon Guido naar Dijon, waar hij psychologie gaat studeren. Samen met een vriend uit de Bresse vond hij een appartement in het hartje van de stad. Rue de La Chouette, direct naast de Notre Dame. Hierboven zijn directe buren, gefotografeerd uit het raam van zijn kamer. Beneden op straat is een plek waar de hele dag toeristen naar boven staan te kijken en Lees verder →
Hoe kan het zo groeien, tussen de koeien in de Bresse. Hier een stukje Irene Cara, door Colette zelf opgenomen op haar fototoestelletje. *slaakt trotse zucht*
Wij wonen op een kerkhof. Dat wil zeggen, de Rue Gambetta in Mâcon loopt dwars door een zogenaamde ‘Necropolis’, een zone waar men overledenen begroef in de 1e tot de vijfde eeuw van onze jaartelling. Het was namelijk in de Romeinse tijd verboden mensen in de stad te begraven. Daarom brachten ze de doden naar buiten, Lees verder →
Wie geen rationele keuze kan maken uit twee ogenschijnlijk identieke opties, is ‘als een ezel tussen twee hooischelven’, leerden wij vroeger op school. Waarbij de ezel volgens de overlevering van honger (en besluiteloosheid) zou sterven. Mooi verhaal. Maar wat is precies een hooischelf? Ik begreep dat het een soort van stapel hooi moest zijn, maar die kwam je bij ons in het stedelijke Hilversum niet tegen. Ja, een hooimijt zag je nog wel eens op een boerderij, maar hooischelven? Nooit. En toen ik 30 jaar later eindelijk op het Franse platteland kwam te wonen, bestond de hooischelf niet meer. Balen, Lees verder →
Mijn server staat bij OVH. Dat is zo’n beetje de grootste Frans leverancier van hosting services, met ook een Nederlandse vestiging. Nou ja, vestiging, volgens mij hebben ze een bezemkast in een kantoorgebouw in Diemen Zuid gehuurd, waar een afgepeigerde dyslexticus bij de telefoon zit te wachten op de koffiepauze. Het komt voor dat je hem belt met een vraag of een probleem en dat hij ergens in de file staat. Moet je later terugbellen. Alle communicatie, inclusief de nieuwsbrieven, zijn vertaald uit het Frans. Volgens mij door Lees verder →
Ik heb de laatste (bijna) 25 jaar heel wat gecreëerd, waaronder duizenden teksten en reclameideeën. Maar waar ik het meest trots op ben is toch wel iets waar ik zelf niet zo heel veel inbreng in heb gehad. Tenminste, zo voelt het. Mijn kinderen. Nou ja, kinderen, inmiddels zijn het eigenlijk geen kinderen meer. Zelf vinden ze in ieder geval van niet. Guido is bijna 18 en Colette 15. Gezien de leeftijd zijn ze momenteel niet zo makkelijk in de Lees verder →
Na 21 jaar freelancen in copy & concept ben ik redelijk volwassen als het gaat om conceptontwikkeling en creatief-commercieel schrijven. En doordat ik ruim de helft van die tijd vanuit Frankrijk werkte, heb ik als vanzelf veel kennis opgedaan van online vindbaarheid (SEO), bloggen en social media. Expertise waar jij wellicht ook iets aan hebt.
Nou vind ik het spannend om mee te denken over productontwikkeling, start-ups en strategische vraagstukken, zeker voor online communicatie. Helaas is een reis van 800 km voor een paar uur brainstormen te begrotelijk en slecht voor mijn Lees verder →
Mijn (Japanse) vrouw geeft Japanse les via Skype. Terwijl ik dit schrijf, zit ze in de woonkamer Japans te praten met een of andere Fransman. Haar leerling zit gewoon in zijn eigen huis, want de les is online. Dat gaat heel prima, want met Skype kun je elkaar zien en lijkt het dus net of je tegenover elkaar zit. Zij heeft zelf een lesprogramma voor hem in elkaar gedraaid, zoals ze dat voor elke leerling doet.
Individuele Japanse les op maat
Iedereen heeft zo zijn eigen redenen om Japans te leren. Zo geeft Hiromi (zo heet mijn eega) les aan twee jonge françaises die gék zijn op Lees verder →
Vorig jaar waren onze buren allemaal witte Charollaises. Nu hebben de meeste dames een roodbont koevel. Natuurlijk, je kunt elk jaar wel zo’n lenteplaatje plaatsen. Maar omdat ik het nog nooit gedaan heb, bij deze dus een officiële lentebode: de meidoorn die bloeit in de coulissen van het landschap. Mooi. Al hebben de koeien weinig op met het décor, als ik ze zo hoor.
Engelse vrienden hebben een huis in de buurt gekocht, helemaal laten opknappen en inrichten als vakantiehuis voor gehandicapten (hij heeft MS). Met tillift (ijzeren zuster), hooglaagbedden en alles wat er verder bij hoort. Zelfs een aanrecht met niks er onder zodat hij in zijn rolstoel kan helpen afwassen en koffie zetten.
Vorig jaar werd het huis naast dat van hen verkocht. De nieuwe buren bouwden een kennel in de achtertuin en daar zitten nu drie grote honden Lees verder →
Al zo’n twintig jaar is mijn mobiele telefoonnummer 0627736097, van de SFR. En ondanks die twintig jaar met ditzelfde nummer kan ik het met geen mogelijkheid uit mijn hoofd leren. Het lukt me niet.
