Het ligt aan mij. Het is ontzettend kinderachtig en ik mag me er van mijn vrouw ook eigenlijk niet druk om maken. Maar dat doe ik stiekem toch. Ik kan er gewoon niet tegen als ze me proberen te naaien. En dat gebeurt me de laatste tijd nét iets te veel. Ik begin me zelfs al af te vragen of het aan mij ligt.

Iedereen kent inmiddels wel het verhaal van Immogo en mijn proces tegen de protectionistische makelaarsvereniging FNAIM. Ik ben ook al eens uitgebreid belazerd door een Franse compagnon, die meer aandacht voor de kortetermijnvulling van de eigen portemonnee had dan voor de concurrentiepositie en het succes van ons bedrijfje. Om nog maar niet te spreken van ons recente debacle met de ‘vriend’ die ons 10.000 euro uit de zak klopte.

Maar goed, dat alles kan de beste overkomen. De afgelopen dagen heb ik echter opnieuw twee akkefietjes gehad waarvan ik denk: “Ligt het aan mij?”

Het begon met de aanvraag voor een linkruil. Een bedrijf dat alarminstallaties levert wilde graag een link op Immogo en bood me daarvoor een mooie plek aan op hun eigen linkpagina. Ik ging akkoord en plaatste de link op de door hen gewenste plaats. Korte tijd later kreeg ik bericht dat mijn link ook bij hen geplaatst was. Maar toen ik die ging zoeken, bleek hij zo goed als onvindbaar. Ik vond hem helemaal weggemoffeld ergens op een achterafpagina. Ik vroeg opheldering en kreeg te horen dat mijn linkpagina een lage pagerank had en dat mijn link daarom op een pagina met een vergelijkbare rating geplaatst was. Heel reëel, niks tegen in te brengen. Maar niet de afspraak! Mij eerst lokken met een plek op een goed bezochte pagina om me later af te schepen met een rotplek.

Ik heb vriendelijk bedankt voor de eer en de link verwijderd. Ik wil geen reclame maken voor bedrijven die zich niet aan hun afspraken houden.

Kort daarna ging het weer mis, nu met het Franse deel van de emigratiesite ‘Het roer om’. Een leuke en informatieve site, met veel praktijkverhalen, tips en bijdragen van Frankrijkspecialisten, waarvan ik er een aantal ken en waardeer.

Ik keek wat rond naar de mogelijkheid om misschien een link te ruilen en vond de knop ‘Aanmelden als Specialist’. Daar stond:

Om onze bezoekers zo goed mogelijk te informeren, werkt Het Roer Om samen met diverse specialisten op het gebied van ‘Emigreren naar Frankrijk’. Heeft u interesse in deelname? Wij horen het graag! Vul het onderstaande formulier in en stuur het ons toe. Wij nemen vervolgens z.s.m. contact met u op!

Dat leek me wel wat. Als reclamemaker met onroerend goed-specialisatie heb ik inmiddels een aardig inzicht in de Franse huizenmarkt. Dus vragen op dat gebied kon ik alvast mooi beantwoorden. En ik kon immigranten in Frankrijk vast ook helpen met mijn reclame-expertise. Advies over teksten schrijven, sites bouwen, webhosting. Van die dingen. Ik vulde dus het formulier in en verzond het.

Al snel kreeg ik telefoon. Mieke Kriens van Het Roer Om. Zij vond het leuk dat ik me had aangemeld, vroeg nog wat door over mijn expertise en gaf aan dat ik zeker in aanmerking kwam als specialist. Ik zou dan een hele presentatiepagina krijgen (hier begon ik nattigheid te voelen), met een link naar mijn site (nu zag ik ook een rookpluimpje), en ik had verder het recht om gratis zo veel informatieve artikelen te plaatsen als ik wilde (een addertje glipte weg achter een graspol).

Het mooie was, ik kon al omroerspecialist worden voor slechts 39,95 per maand. Per jaar vooruit te betalen. Dus of ik maar even 480 euro wou schokken voor het recht om gratis teksten te leveren.

Nou ben ik niet gewend te betalen om teksten te mogen schrijven. Maar wie weet hoeveel bezoekers het mijn sites op zou leveren! Voor alle zekerheid vroeg ik dus nog even hoeveel bezoekers de Frankrijkafdeling van Het Roer Om dan wel niet had. En wat blijkt? 150! Honderdvijftig potentiële migranten komen er dagelijks hun licht opsteken. Misschien dat daarvan één of twee doordringen tot de pagina van een individuele specialist. Dat worden dure kliks.

Op de site staan zo’n 40 specialisten ingeschreven. Hiermee genereert Het Roer Om al een kleine 20.000 euro per jaar. Helemaal niet erg. Slim zelfs! Geld verdienen mag. Wat mij irriteert is dat je nergens leest dat het geld kost. Je krijgt de indruk dat je als specialist gratis diensten verleent aan de bezoekers, in ruil voor wat exposure. Dat je zelf geld bij moet leggen, daar kom je pas achter als je je al hoog en breed hebt aangemeld. Niet netjes.

Mevrouw Kriens gaat me nog bellen om nader te informeren naar mijn interesse. Ik weet al wat mijn antwoord zal zijn.

Zo heb ik me in drie dagen twee keer een beetje belazerd gevoeld. Ben ik te snel op de teentjes getrapt? Ben ik een moralist die anderen langs een veel te rechtlijnige ethische meetlat legt? Of ben ik gewoon een sukkel met een te hoge naaibaarheidsfactor? Ik ben er nog niet uit.