In de tuin klimt een kikster op de rand van de vijver. Daar gaat zij lekker in de zon zitten wachten tot haar komende maaltje binnen tongbereik komt vliegen. Intussen zingen haar kikvorsvrienden een kwaakballade voor haar. Mooi leven heeft zo’n beest.

Binnen zit ik met mijn ziel onder mijn arm. We hebben geen internet of telefoon want eergisteren heeft een slotenmaker met zijn graafmachine nét voor de laatste paal de kabel kapotgetrokken. Dat is lastig, maar het geeft me wel even gelegenheid om iets anders te doen dan mail ophalen, surfen en Twitteren. Ik kan bijvoorbeeld alvast offline een stukje voor mijn blog gaan schrijven.

Nu sta ik in dubio. Dit blog is opgezet om reclame te maken voor mijn copywerk. Gewoon over mijn leven in Frankrijk schrijven kan ik immers ook op Hollandais en France. Hier op Krek.Blog moet het ter meerdere eer en glorie van mijzelf gaan over de finesses van goede webcopy, de geheimen van succesvolle zoekmachineoptimalisatie en wat te doen en laten als je op papier een doelgroep wilt overtuigen. Het vervelende is echter… ik heb er geen verstand van!

Voor de goede orde: ik kán het wel. In de praktijk blijken mijn teksten heel aardig gevonden te worden (vaak aardiger dan ik). Maar ik heb er geen verstand van. Ik ken de theorieën niet, heb geen rijtjes met trucs, werk niet volgens een model. En eerlijk gezegd, als ik de theorieën, rijtjes, trucs en modellen zie van mensen die doen of ze er wél verstand van hebben, ben ik maar zelden onder de indruk. Het zijn steeds dezelfde ingrediënten, op een andere manier bekokstoofd en geserveerd. Het gaat telkens weer over urgentie, relevantie, motivatie, activatie en nog een stel woorden die samen een mooi acroniem vormen. En maar héél zelden kom je een echte eye opener tegen. Ik voel me bij die stukjes over ‘how to copy right’ als een hengelaar die de hele dag naar zijn dobber staart in de hoop op één keer beet.

Wat is nu mijn dilemma? (We zijn er bijna. Ga even verzitten, trek je slip uit je naad of leg je kloten in het gelid, dan leg ik het uit.) Mijn dilemma is dat ik hier eigenlijk intelligente artikelen zou moeten schrijven, waarvan de lezer denkt: “Hij heeft gelijk! Wat een briljante tekstschrijver is dat! Maar ik vind het saai. Het boeit me niet. Ik wil schrijven voor de lol. Nadenken over woorden als ‘tongbereik’, ‘kwaakballade’ en ‘slotenmaker’. En welbeschouwd is dát ook het geheim van een boeiende tekst. Dat er dingen in staan die je niet verwacht. Een verrassende ontboezeming. Een origineel inzicht. Een wekkerwoord dat je weer bij de les trekt.

En daarmee is mijn probleem dus eigenlijk opgelost. Al schrijvend rangschik ik mijn gedachten en kom ik er achter dat ik hier helemaal niet hoef te schrijven om mezelf te verkopen. Ik moet gewoon schrijven waar ik zin in heb. Letterpret. Als jij ondanks je drukke leven toch het eind van mijn artikeltjes haalt, zul je je realiseren dat dát al meer dan genoeg reden is om mij in te schakelen voor onderhoudend overtuigen of overtuigend onderhouden. Het Krek.Blog reclamekreto is dus vanaf nu: “Succesvol schrijven met het PRET-model!”