Via reclamebureau ONyVA kreeg ik de opdracht om een boek voor de Gemeente Huizen te maken. Nou ja, boek… in eerste instantie ging het over een ‘boekje’. Huizen wilde simpelweg uitleggen hoe de gemeente zich kweet van haar nieuwe taken in het Sociaal Domein, onder meer rond de Wet Maatschappelijke Ondersteuning en de Jeugdzorg.
De gemeente Huizen zoekt haar eigen weg
De overheid had dat lastige mensenwerk een aantal jaren geleden over de gemeentelijke muren gegooid met de opdracht: “Zoek het maar uit.” En het aardige van de gemeente Huizen is nu dat ze dat inderdaad gedaan hebben. Ze zijn het – onder de bezielende leiding van wethouder Sociaal Domein Janny Bakker – opnieuw uit gaan zoeken. In plaats van klakkeloos de starre wettelijke regels te blijven toepassen, proberen ze dienstverlening van de gemeente naadloos aan te doen sluiten op de behoeften van de inwoners. Voor de verandering.
Ghostwriter in gemeentedienst
Enfin, ik zou dus op het gemeentehuis mensen gaan interviewen, en ben daartoe de afgelopen decembermaand een paar weken in een Bed & Breakfast in het centrum van Huizen gaan zitten. Loopafstand van het stadhuis én van de hei, dus het hondje mocht mee (en ik moest drie keer per dag wandelen, weer of geen weer).
Een schat van ervaringen
Al gauw bleek dat de medewerkers van de gemeente veel meer te melden hadden dan verwacht. Ze lardeerden hun verhalen met spannende praktijkvoorbeelden, er kwamen nog wat inwoners langs om over hun ervaringen met de gemeente te spreken, de ondersteunende medewerkers mochten eveneens een duit in het zakje doen en uiteindelijk bleek het toch ook wel handig om nog wat theoretisch kader toe te voegen. Uiteindelijk zijn we – mede door de mooie foto’s van Patrick Siemons en de luchtige vormgeving van Hans Bulthuis van ONyVA – uitgekomen op een kloek boekwerk van ruim 100 pagina’s. Met een geslaagde mix van theorie en praktijk, en vooral veel mooie, eerlijke verhalen van de mensen die het dagelijks doen. En met veel passie, want soms is een cliché gewoon onvermijdelijk.
Boek voor de gemeente schrijven smaakt naar meer.
Uiteindelijk was het flink meer werk dan verwacht en begroot. Maar inspirerende mensen interviewen om hun verhalen smeuïg en lekker leesbaar op te schrijven blijkt ontzettend boeiend. Ik vond zowel het proces als het resultaat zo waardevol, dat ik me graag nog eens tot zo’n klus laat verleiden. Dus mocht je eens iets nodig hebben… Een mooi en smeuïg lezend boek over een bijzonder mensenbedrijf, over een transitieproces of over de geschiedenis van een plek of instituut? Kom maar op!