Hans Weijers komt met mogelijke scenario’s voor de toekomst van Tata Steel. Wat kunnen we doen en wat kost dat? Het lijkt een objectief verhaal van wat er allemaal kan, maar aan de kleurtjes te zien stuurt de onderzoekscommissie toch wel op optie nummer drie: akkoord gaan met het voorstel van Tata Steel Nederland met wat extra eisen en ook wat extra geld ter compensatie. Dus in plaats van simpelweg de tent sluiten tot ze zich aan de milieu-eisen houden gaan we tot drie miljard aan Tata geven om schoner (maar dus nog niet écht schoon) te gaan werken. Kortom, de vervuiler krijgt zijn zin en de omwonenden en de rest van Nederland betalen de rekening. En dat allemaal omdat er anders 9000 banen verloren gaan.

Persoonlijk zou ik zeggen: opzouten Tata. Voor die 9000 man vinden we wel een andere baan. Sterker, drie miljard (3000 miljoen!) steun gedeeld door 9000 is €333.300 per persoon. Geef die 9000 nieuwe werkelozen allemaal een ton of een riante uitkering (10 jaar lang 30.000 euro per jaar, bijvoorbeeld) en je bent op een bijzonder elegante manier van die baggerfabriek af. Helaas heeft Weijers deze optie niet meegenomen in zijn afweging.

Dit is allemaal al reden genoeg om boos te worden, maar wat mij nog het allermeeste tegen de borst stuit is die titel:

Samengevat: wenselijkheid TSN-routes afhankelijk van de weging van verschillende criteria uit het afwegingskader

WTF, Weijers?

Hier staat dus iets als: “Welke aanpak kunnen we het beste kiezen als we verschillende criteria binnen het geheel van alle af te wegen criteria tegen elkaar afwegen.” Een zin die door redundantie van overbodige woorden meermaals dezelfde termen herhaalt. En dan staat er potjandorie ook nog “Samengevat” voor.

Zet er dan gewoon boven:

Wat te doen met Tata Steel? Vijf scenario’s.

Past het ook nog op één regel.