Goed voorbeeld doet goed volgen. Hoewel je het aan het vorige stukje misschien niet direct kunt afleiden, had ik me voorgenomen dit jaar iets meer ‘Zen’ te worden. Tot nu toe leefde ik volgens het credo van Groucho Marx: “If you can’t say anything nice to a person… go right ahead and say it!” maar afgelopen week heb ik ingezien dat daarin het geluk ook niet te vinden is. Dat komt, ik las het boekje verzamelde columns van mijn goede vriend Ruud Hollander.

Ruud is mijn beste maatje uit mijn studententijd. Samen met hem heb ik twee nachten in de Bijenkorf geslapen. We schreven onze eerste journalistieke stukken samen en maakten ontzettend veel lol op meidenjacht in Dansen bij Jansen en Odeon. Bovendien was het Ruud die me introduceerde bij het reclamebureau dat me mijn eerste baan als copywriter aanbood. Kortom, ik heb hem hoog zitten.

Ook nu we elkaar niet zo vaak meer zien, blijft er een sterke band. Dat bleek afgelopen vakantie, toen we samen met onze vrouwen en kinderen in Amsterdam gingen eten. Bij die gelegenheid gaf Ruud me ook zijn eerste boek(je): een bundel van de columns die hij schreef als hoofdredacteur van Psychologie Magazine en Happinez. Het is een verzameling bedachtzame stukjes. Ruud en ik verschillen in zoverre van elkaar, dat hij vooral goed nadenkt over wat hij doet, wat hem drijft en waar hij naar toe wil. En ik niet. Ik bewonder dat en zou best wat méér na willen denken. Dan had ik bijvoorbeeld zo’n lullig stuk als dat over Martin Mol nooit geschreven. Want dat is puur effectbejag en wat levert het mij op? Niks!

De artikelen van Ruud zijn persoonlijk getinte beschrijvingen als kapstok voor diepe gedachten en inzichten. Hij vertelt hoe hij tijdens een fietstocht over Kreta ontdekt dat een onrijpe meloen minder lekker is dan een zoete komkommer. Realiseert zich dat je (op een enkele uitzondering na) meer spijt krijgt van dingen die je nalaat dan van wat je doet. En filosofeert over het najagen van doelen en de teleurstelling bij het bereiken ervan.

Nou ben ik geen filosoof en is zweefpraat al helemaal niet aan mij besteed. Toch werd ik geraakt door veel van wat Ruud schrijft. Af en toe moest ik zelfs hardop grinniken of iets wegslikken. En je lezers raken… dat is toch het allermooiste wat je als schrijver kunt bereiken.

Kortom… koop dat boek. Of neem een proefabonnement op Psychologie Magazine, dan krijg je het er gratis bij.