Eerder deze week had ik het over een ‘kutsite’. Toen ik dat later teruglas, vroeg ik me toch even af of dat wel kan, het woord ‘kut’ gebruiken op mijn eigen persoonlijke site, die toch deels een public relations-functie heeft. Enfin, het staat er nu eenmaal. Voor de goede orde: in mijn reclameteksten probeer ik dergelijke schuttingtaal te vermijden. En tot nu toe lukt dat heel aardig.

Het zet me wel aan het denken over de ontwikkeling in het taalgebruik. Het lijkt een eeuw geleden dat ene Joop (gut hoe heet hij ook weer, niet Stokkermans maar zoiets) sexuele voorlichting gaf op de televisie en daarbij heel geaffecteerd sprak van ‘neuken’. Tegenwoordig voelt iedereen zich luidruchtig ‘klote’, neemt men ook in niet live uitgezonden programma’s regelmatig het woord ‘lul’ in de mond en is het al gauw ‘behoorlijk kut’ als het een beetje tegen zit. Om nog maar niet te spreken van het volledig geaccepteerde – soms zelfs een beetje vertederend bedoelde – ‘kutmarokkanen’.

Ik kijk bijna elke dag Nederlandse tv en struin ook diverse blogs af, dus ik krijg een hoop mee. Maar ik leef en werk al een tijdje niet meer in Nederland. Sterker, ik ben al ruim een jaar niet terug geweest. Daarom vraag ik me af… zijn in het dagelijks leven dergelijke woorden al net zo ingeburgerd? En zo ja, wat is er dan nog wél taboe? Bepaalde ziektes bijvoorbeeld? Wat kun je écht niet in het openbaar zeggen? Wat mag je nóóit tegen iemand roepen?

NOOT: Hierbij verklaar ik onderstaande reactievelden tot vrijplaats waar iedereen in naam der informatieuitwisseling vrijelijk zelfs de meest schokkende krachttermen mag gebruiken. Ook wel eens lekker, lijkt me.