Op de WC lees ik altijd wat Nederlandse weekbladen, zoals de PS van Het Parool en Volkskrant magazine. In een daarvan kwam ik deze advertentie tegen. En maar goed dat ik zat waar ik zat, want ik kreeg er spontaan spuitpoep van. Wát een hoogdravende lulkoek.

Het begint al met de kopregel: Ich bin Undiemeister® Dat werkt als je een Merk bent. En dan liefst een Duits merk. Ich bin Audi. Dat kan. Dan identificeert de klant zich met jouw sterke imago, je techniek, kracht, souplesse. Dan ben je wat. Maar ‘Ich bin Undiemeister®‘? Wer zum Teufel ist Undiemeister®? Dan klinkt ‘Ich bin Zeeman‘ nog beter! En dan dat pretentieuze ‘Registered Trademark’. Alsof ook maar iemand ooit het merk Undiemeister® wil misbruiken of kopiëren.

De onderkop is vooral raadselachtig. Ongekend premium, maximaal duurzaam.
Wat is in ’s hemelsnaam ongekend premium? Wat betekent premium überhaupt? Volgens het woordenboek is een premium (op zijn Engels uitgesproken, no doubt): “iets wat men gratis krijgt bij de aanschaf van een product, met als inzet verkoopbevordering van het product. Het gaat om een klein cadeau waarmee wordt geprobeerd om consumentengedrag te beïnvloeden en de bekendheid van een merk of bedrijf te vergroten.” Dus Undiemeister® is een ongekend iets wat men gratis krijgt bij de aanschaf van iets anders. Een Wuppie dus. In dit geval een ongekende Wuppie. Maar dan maximaal duurzaam. Een Wuppie die niet kapot te krijgen is. Een Wuppie die ook na duizend jaar onverteerd de natuur versjteert. Goed om te weten.

Nu komen we bij de bodycopy. Die start als volgt: Een revolutie in ondermode. Undiemeister®, gemaakt van het unieke Mellowood®.
Dit was indrukwekkend geweest, qua revolutie in ondermode, als ik had geweten wat ‘Mellowood’ is. Maar dat weet ik niet. En ik maak me sterk dat met mij nog miljoenen mannen, waaronder hele knappe binnen de doelgroep, het ook niet weten. Tja, en dan slaat dat hele ‘Revolutie’ nergens op.

Nou, ik heb het even voor je opgezocht, en Mellowood® schijnt een nieuw soort textiel te zijn, gemaakt van beukenhout en katoen. Ongekend premium en maximaal duurzaam. En bedacht door het ongekend maximale bedrijf Wuppiemeister®.

De volgende zin lijkt uit de lucht te vallen, maar zal waarschijnlijk terug slaan op dat Mellowood®. Maximaal CO2 neutrale productie en ongeëvenaarde zachtheid. Twee begrippen die elkaar wat onwennig aanstaren, zo samen in dat zinnetje. Het ene gaat over fabricage, het ander over aaibaarheid. Het zijn volslagen vreemden van elkaar. Bovendien, hoe kan een productie ‘maximaal CO2 neutraal’ zijn? Het is net als met zwanger of dood. Je bent het of je bent het niet.

We gaan verder. We krijgen nu in ieder geval weer een echte zin met een werkwoord. Duurzaamheid en topkwaliteit komen samen. Klinkt een beetje als ‘Bram en Moos lopen samen door de Kalverstraat”. Deze zin heeft als enige doel om de woorden duurzaamheid en topkwaliteit in de tekst te proppen. Verder geen toegevoegde waarde.

De tekst sluit af met: De luxe afwerking en sublieme pasvorm zorgen voor een ultiem draagcomfort, stijlvolle kleuren maken het compleet. Precies de balans die je zoekt.

Ja, nou en of. Ik was naarstig op zoek naar nieuw ondergoed en dacht bij mezelf: “Het moet iets zijn dat is gemaakt met stijlvolle kleuren, luxe afgewerkt en zó in elkaar genaaid dat het een beetje over mijn bobbels en deuken past. Dus vooral geen op een achternamiddag door een blinde spasticus haastig in elkaar geflanste ruwharige lompen met jaren 50 gordijnpatroon. Wat een mazzel dat ik nou nét deze advertentie van Undiemeister® tegen kom! Hoewel, pasvorm… mijn deuken en bobbels zitten op héél andere plekken dan die van de Undiemeister® op de foto.”

Kortom, deze bombastische clichécocktail verdient een vette onvoldoende. Hij leest alsof hij één-op-één overgepend is uit de briefing. Doodzonde voor iets dat een eigenzinnig merk had kunnen zijn.

Wie heeft dit bedacht? En erger… wie heeft hier voor betaald?