Deze week las ik over de marketingfilosofie van de drie i’s: intrigeren, interesseren en informeren. Ik dacht: goh, daar zit wat… onzin!
30 jaar geleden leerde ik bij de SRM al over het AIDA model. Dat staat voor Attention, Information, Desire, Action. Dus dat je eerst de aandacht van je doelgroep moet krijgen, waarna je ze kunt informeren over je product om hun behoefte aan dat product aan te wakkeren zodat ze tot aankoop over gaan. Dit model voldoet nog steeds prima. Maar ja, er moet elke week een stukkie op de social media komen en dan kun je natuurlijk niet met een decennia oud AIDA-concept aan komen kakken. Dan maar zelf iets bedacht met een leuke afkorting. De Drie J’s is helaas bezet, dus dan maar de drie I’s.
Alleen jammer dat het niet klopt. Want je begint niet per se met intrigeren. Aandacht vragen kan op veel meer manieren. Het focussen op ‘intrigeren’ leidt tot de tsunami aan blogartikeltjes met een cliffhanger-achtige kopregel. ‘Hij ging een kop thee te zetten, maar het resultaat was niet wat hij verwachtte.’ en ‘Zij dacht in een normale treinwagon te stappen. Toen gebeurde er dit…’ Intrigerende maar ook gékmakend irritante kopregels naar voorspelbare artikelen die iedereen zou moeten boycotten, maar dat is een andere column.
Het vage marketinggelul op de social media over de social media hangt mij de strot uit. Ik word ziek van de steeds opnieuw opgebakken en met veel voos misbaar opgediende beschimmelde flutfilosofietjes voor iets dat uiteindelijk neer komt op gezond verstand, inlevingsvermogen en creativiteit. Dus hou daar mee op!
Eens! Waar het om gaat is luisteren! http://stanandstacy.com/recap-tony-zambito-masterclass-buyer-personas-day-one/ Luisteren, begrijpen en daarna modelleren. Dit blijkt voor veel marketeers nog een enorme opgave. Hoe doe jij dit?
Volgens mij verruil je het ene marketingpraatje voor het andere. Marketeers proberen altijd alles in modellen te vangen, maar uiteindelijk schrijf je voor mensen, niet voor ‘buyer persona’s’.
En Buyer Personas zijn geen mensen? Personas gaat over op welke manier mensen hun doelen bereiken, welke obstakels ze onderweg tegenkomen en welke emoties daarbij een rol spelen. Dat lijkt me heel erg menselijk toch? Misschien verwar je personas met klantprofielen?
Nee hoor, als je reclame maakt doe je dat altijd met een bepaalde al dan niet fictieve mens voor ogen. Ik probeer de potentiële klant zo persoonlijk mogelijk op zijn behoeften aan te spreken. Zo verkoop ik steunkousen aan mijn oude tante, chips aan de buurkinderen (en hun moeders) en fitness-apparatuur aan een vette luie donder die erg op mijzelf lijkt. Zo werkt het. Je probeert je in te leven in wat we al decennia lang ‘de doelgroeppersoon’ noemen. Maar ‘buyer persona’ klinkt natuurlijk veel interessanter. Mijn voornaamste verwijt aan de marketetteraars is dat ze steeds nieuwe zakken bedenken voor wat gewoon toch al prima wijn was. Om er vervolgens goede sier mee te maken op de social media.