Bevrijd de man van het halsvod

Craig Adderly, via pexels

Hele groepen volwassen mensen die toch uitstekend in staat moeten worden geacht om zelf hun kleding te kiezen, dragen verplicht een totaal nutteloos kledingstuk dat symbool staat voor hun religie. Ik heb het natuurlijk over de stropdas, verplicht accessoire voor mannen in kapitalistische kringen.

Als je de stropdasdragende mannen ernaar vraagt, zullen ze bij hoog en bij laag beweren dat ze geheel uit vrije wil kiezen voor de strop, waarbij ze ook ‘geheel vrijwillig’ het bovenste knoopje van hun overhemd sluiten. Weer of geen weer, de stropdas moet om, en wie een stropdas draagt, knoopt het overhemd dicht tot en met het boord. Bij doorvragen naar hun motivatie krijg je antwoorden als: “Zo hoort het nu eenmaal”, “Ik voel mij er prettig bij” en “Het is bij ons op de zaak een gewoonte”. De stropdas tussen keel en kruis wordt door veel mannen ervaren als een Lees verder

Elogie van de jacht

Deze week een bijlage in onze regionale krant ‘Journal de Saône-et-Loire’ waarin uitgebreid de loftrompet wordt gestoken van de jagers en de manieren waarop zij met hun zegenrijke werk de natuur beschermen. Met artikelen als:

“Jagers, actief betrokken voor de biodiversiteit”
“De concrete acties voor het milieu”
Lees verder

Autopesten met zebrapaden

Er is hier in mijn stadje een heel drukke weg. Als je wilt oversteken, moet je goed oppassen, want er komt van twee kanten autoverkeer met een snelheid van 50km per uur (of meer) langs razen. Er zijn bij de grote kruising wel zebrapaden, maar die beginnen nu te slijten en raken onzichtbaar. De gemeente moet investeren in schilderwerk om de zebrapaden beter te markeren. Maar dat kost geld. Er gaan nu stemmen op om het maar gewoon zo te laten.

Die stemmen hebben daar goede argumenten voor:

Er zijn nooit ongelukken met overstekende mensen op deze weg. Bovendien, mensen beslissen zelfstandig of ze willen oversteken. En als ze dat nou per se willen, dan moeten ze Lees verder

Recept voor een gelukkig jaar.

Iedereen wenst elkaar deze weken een Gelukkig Nieuwjaar, met de beste wensen, veel geluk en gezondheid voor 2022. De WhatsAppjes, sms’jes en andere online boodschappen van mensen die ik verder amper spreek overspoelen mijn digitale accounts.

Persoonlijk word ik daar balsturig van. Dat geldt ook voor andere gelukswensen, vooral online. Iemand is jarig of beleeft een ander heugelijk moment, zoals een geboorte of een jubileum, en krijgt daarvoor van iedereen de allerhartelijkste felicitaties, gelardeerd met GIF-animaties van klappende handjes en dansende ballonnen en bloemen. Ik denk dan: “Sodemieter op. Daar ga ik niet tussen staan!

Natuurlijk slaat mijn houding nergens op. Een felicitatie kost amper moeite en de ontvanger is waarschijnlijk blij als ik wél een duit in het al overvolle zakje doe. Soms, als ik de prestatie echt de moeite waard vind, probeer ik op zijn minst mijn commentaar nog enigszins inhoudelijk, ironisch of grappig te maken, zodat het niet verdrinkt tussen de clichés. Maar ook dan blijft het een beetje tegen heug en meug.

Bovendien is wat nieuwjaarswensen betreft de overgang van 2021 naar 2022 of van 31 december naar 1 januari ook maar tamelijk willekeurig. Onze jaartelling begon pas vier tot zes jaar ná de geboorte van kindeke Jezus en de Gregoriaanse kalender mag dan tamelijk logisch in elkaar zitten, uiteindelijk klopt het nét niet. We moeten eens in de vier jaar een hele extra dag toevoegen omdat anders op den duur 31 december midden in de zomer zou vallen.

Het zijn maar afspraken mensen! Is het niet veel leuker om af en toe iemand uit je omgeving zomaar een welgemeend en gericht compliment te geven?

“Jan, ik moet altijd ontzettend lachen om jouw tweets. Bedankt!”
“Hoi, Annie, wat maak jij prachtige natuurfoto’s! Complimenten!”
“Onder de indruk hoe je gisteren die online ruzie hebt gesust. Respect!”
“Ik wilde op het feest niks zeggen, maar je zag er fantastisch uit in die jurk!”

Wedden dat dit soort positieve feedback veel méér impact heeft op de kwaliteit van iemands leven en geluk dan één obligaat ‘Beste wensen!’ rond de jaarwisseling? Probeer het maar, voor een echt gelukkig nieuw jaar!

Borstklopperij met landing en werving

Lekker als dingen lukken. Tijd voor een partijtje pochen… Het begon met een mailtje vanmorgen:

Gregor,
Je teksten zijn weer fenomenaal!
Albert

Dat ging om een viertal landingspagina’s voor CAPAS bedden, op maat geschreven voor specifieke zoektermen. Nou ken ik deze klant al want ik schreef eerder de website vol. Dus kon ik relatief makkelijk nieuwe pagina’s schrijven met voldoende content om Google wat te bikken te geven. Maar toch leuk als na inleveren van een voorstel ‘fenomenaal’ het enige commentaar is.

Daar kwam nog een ander bericht overheen, en wel over een wervingsactie die ik gedaan had voor Bergnet – Pechhulp, Autotransport en Berging. Dat is een organisatie die mensen met panne helpt met reparatie ter plekke of door ze weg te slepen naar veiliger oorden. Bij Bergnet zochten ze al een tijdje een intern coördinator of planner voor al die klusjes die dag en nacht (en dan vooral tijdens de spits) binnenstromen. Lees verder

Ook Sprout last van degebrek

Is het weerstand tegen de mode om alles genderneutraal te maken? Invloed van het Afrikaans? Of gewoon onzorgvuldigheid? Hoe dan ook, de ‘de’-ziekte grijpt om zich heen. Waar eerst vooral Amsterdamse schoffies ‘het’ links lieten liggen en kozen voor ‘die meisje’ en ‘de plein’ zijn er nu ook serieuze journalisten die het verschil tussen mannelijk en onzijdig niet meer kennen. Soms levert dat grappige misverstanden op. Bijvoorbeeld als je schrijft over een groeiende populariteit van ‘de snelle jacht‘. Ik denk dan aan het door windhonden opdrijven van klein wild om de vossen en konijnen vervolgens met mitrailleurs af te schieten. Lees verder

Nicolettes, wie kent ze niet?

Vrolijk verrast toen ik ontdekte dat ze in Frankrijk onze pepernoten kennen als ‘Nicolettes’. Tenminste, op de website van de Hema in Frankrijk staan ze te koop en daar lees ik: “Wie kent ze niet?”

Dus ik Googlen. En wat blijkt? Zo’n beetje iedereen kent ze niet! De naam Nicolettes blijkt gewoon bedacht door de Hema. ‘Nicolette’ is afgeleid van Saint Nicolas, en de naam voelt meteen heel koekig. Net zoals je hier cakejes hebt die ‘Madeleines’ heten. Nicolettes. Briljant.

Opnieuw trots op de Hema, Neerlands vaandeldrager in de Franse detailhandel. Ook voor de lekkerste koffiebonen tegen een zeer aantrekkelijke prijs.

Maskers af, maskers op?

Ik was onlangs bij de tandarts en bij de kapper. Nu zou er een grap kunnen volgen over dat kappers helaas geen gaatjes kunnen vullen en tandartsen niet kunnen knippen, maar die volgt niet. Dit stuk gaat namelijk over de mond/neus-maskers van genoemde gebit- en haarprofessionals.

Met maskers werken

Helemaal in het begin van de pandemie, ergens in 2020, waren er twee kappers in Missouri (USA) die allebei corona bleken te hebben. Toen ze deze diagnose officieel kregen, waren ze al eventjes besmet, zowel zonder als met symptomen. Maar in de tussentijd hadden ze wél mooi 139 mensen geknipt. De gezondheidsautoriteiten hebben deze klanten Lees verder

Tijd om te bloggen?

© Photo by Matt Hardy from Pexels

Je hebt al een tijdje een mooie site, gevuld met de juiste zoekwoorden om online gevonden te worden door potentiële klanten. Met een aantrekkelijke homepage, pagina’s over je producten en diensten, een ‘Over ons’-pagina, wat quotes van klanten en natuurlijk een contactpagina. Alles wat je klant moet weten, staat er op. “Klaar.”, zou je zeggen.

Klaar? Tijd om te bloggen!
Nu het nieuwtje van je site er af is, is hoog tijd om je bestaande en nieuwe klanten bij de les te gaan houden met lekker leesbare stukjes over ontwikkelingen in de markt, hete hangijzers, opvallende voorvallen en intrigerende weetjes. Tijd dus, om te gaan bloggen! Het grote voordeel van blog-artikelen is dat je daarmee je klant vanuit een frisse invalshoek benadert. Lees verder

Wat is schoner, zonnepanelen, windmolens, of kernenergie?

De strijd tussen ‘fossiel’ en ‘alternatief’ lijkt te zijn beslecht. Al zijn er nog steeds zat mensen die de opmars van elektrische voertuigen als een persoonlijke nederlaag zien, en die elke strohalm aangrijpen om hun keuze tégen auto’s op batterijen en vóór plofmotoren te verdedigen. Hun argumenten houden soms ook heel aardig steek. De batterijen in een Tesla of Zoë zijn duur en hebben niet het eeuwige leven. Bovendien zitten er schaarse materialen in, die vaak in mensonterende omstandigheden worden gewonnen en lastig te recyclen zijn. Toch heeft inmiddels ook de traditionele auto-industrie begrepen dat de toekomst 100% elektrisch is. Sommige merken beloven al om vanaf 2025 alleen nog maar elektrische auto’s te gaan produceren.

Elektriciteit groeit als kool
Zoals in de 19e eeuw de steenkoolmijnen als paddenstoelen de grond in schoten om de stoommachines in de fabrieken te stoken, zo is nu het opwekken van elektriciteit mede als Lees verder

Een revolutie in hoogwaardige PREMIUM copywriting van duurzame topkwaliteit

Op de WC lees ik altijd wat Nederlandse weekbladen, zoals de PS van Het Parool en Volkskrant magazine. In een daarvan kwam ik deze advertentie tegen. En maar goed dat ik zat waar ik zat, want ik kreeg er spontaan spuitpoep van. Wát een hoogdravende lulkoek.

Het begint al met de kopregel: Ich bin Undiemeister® Dat werkt als je een Merk bent. En dan liefst een Duits merk. Ich bin Audi. Dat kan. Dan identificeert de klant zich met jouw sterke imago, je techniek, kracht, souplesse. Dan ben je wat. Maar ‘Ich bin Undiemeister®‘? Wer zum Teufel ist Undiemeister®? Dan klinkt ‘Ich bin Zeeman‘ nog beter! En dan dat pretentieuze Lees verder

Ja of nee? Zo simpel is het dus.


Mensen zijn stom, voorspelbaar en makkelijk te manipuleren. Daarom was het ook zo dom van mij om bij het ontwerpen van mijn eerste site de moreel hoogwaardige keuze te maken in plaats van de meest winstgevende.

Wat bedoel ik?  Nou, toen ik het inschrijfformulier aan het bedenken was, wilde ik mensen de kans bieden om zich al dan niet aan te melden voor de nieuwsbrief. Een keuze van twee knoppen (Ja en Nee) met een radiobutton er voor. Een knop die je aan moet vinken. Uit een soort misplaatste beleefdheid Lees verder

Toffe site van tof bedrijf is tof

Wyser is gespecialiseerd in ICT-functies in beheer, operations en user supportBehalve in situaties waarin er een enorme pan snert in het spel is, houd ik absoluut niet van opscheppen. Maar soms moet het gewoon, omdat het eindproduct zo smeuïg en vet is. Neem nou de website www.wyser.nl, waar ik de teksten voor mocht doen, in opdracht van Reclamebureau ONyVA (al ruim 25 jaar klant van Krek.!). Ik schreef de site op basis van gesprekken met de klant, de stoere foto’s zijn van Sebastiaan Knot en Hans Bulthuis van ONyVA deed de vormgeving. Origineel lettertje ook!

Hoe Fake News mij een klant kostte

Ik kwam een accountmanager van een klant tegen op Facebook. Ze deelde er een filmpje van een of andere malloot die met een grote luidspreker en een microfoon naar een Engels ziekenhuis stond te toeteren dat het aankomende COVID vaccin je DNA blijvend zou veranderen en dat MIT een deep state organisatie was. Lees verder

Hoe krijg je een copywriter op de kast?

Een dezer dagen schreef ik een wervingstekst waar het reclamebureau een beetje van schrok. Het was namelijk geen overdreven positief PR-verhaal, maar een realistische beschrijving van de functie, inclusief informatie over wat achterstanden die weggewerkt moesten worden en uitleg over welke kansen het bedrijf in de toekomst wilde onderzoeken.

Ik schreef de advertentie op basis van een interview met de vacaturehouder, de toekomstige manager van de te werven kandidaat, dus inhoudelijk klopte het. Lees verder

Alles onder controle – de ontluisterende waarheid over de Coronapolitiek van Trump

Sinds de uitbraak van de Corona-epidemie in de Verenigde Staten heeft de regering onder leiding van Donald J. Trump weinig anders gedaan dan het gevaar relativeren, feiten onder het tapijt vegen en wetenschappelijke waarschuwingen negeren of ontkennen. Lees verder

Néerlandais en France

Ik bedoel met deze kopregel niet ‘Nederlanders’, maar Nederlands in Frankrijk. Je komt het regelmatig tegen bij de grote internationale supermarkten, zoals Carrefour, die dezelfde producten ook in België verkopen. Je zou denken dat deze miljoenenbedrijven professionals in dienst nemen om de verpakking van hun huismerk-artikelen tiptop te verzorgen. Met een fraaie vormgeving en correcte teksten. Vooral dat laatste is niet eenvoudig. Zeker niet als het gaat om de Nederlandse taal. Dat blijkt voor de Franstalige verantwoordelijken bij Champion (tegenwoordig Carrefour) soms zelfs een onneembare hindernis. Ze besteden het uit en hopen dat het voor elkaar komt. Ik heb in het verleden diverse voorbeelden van kromme vertalingen vastgelegd. Hier een selectie, uit de oude doos. Lees verder

Thank you for that…

Het leuke van de reclame in Nederland – zeker in vergelijking met Frankrijk – is dat veel bedrijven zichzelf niet al te serieus nemen. Zo werd ik erg vrolijk van de Pindakaaswinkel, met hun slogan ‘In geval van noot‘ en een website vol smeuïge teksten. Die onderkoelde humor, dat relativerende toontje. Best lekker.

OK, die ene zin loopt voor geen meter en het moet ‘onthouden’ zijn, maar het gaat hier dus even om de toon.

Op Schiphol vond ik een ander mooi voorbeeld. Via het omroepsysteem vroeg een dame de Lees verder

De hel voor vegetariërs schreeuwt om een Nederlandse naam

Foto uit ‘Cooking the Books‘ van Richard Finch

In een artikel in de New York Times kwam ik het woord ‘turducken‘ tegen. De schrijver wilde vermoedelijk een beeld oproepen van het ‘matroesjka-effect’. Turducken blijkt namelijk een Thanksgiving-recept als een Russisch poppetje: een kalkoen gevuld met eend gevuld met kip. Ik was net aan het bedenken hoe we dat gerecht in het Nederlands zouden noemen (Kipeendkoen? Lees verder

Duet met Colette : Unforgettable !

Het nummer ‘Unforgettable’is vele malen gecovered, maar werd vooral bekend in de versie van Nat King Cole. Na zijn dood kreeg de song opnieuw bekendheid toen dochter Nathalie Cole een versie opnam waarin ze Unforgettable tijdens een concert live zingt in een duet met de video van haar vader. Dit duet kwam ook op de plaat terecht.

Ik ben nog niet dood. Daar profiteer ik nu graag van om Unforgettable in levenden lijve te zingen met mijn prachtige dochter Colette. Zij vanuit Tokio, Japan, en ik hier in Tournus, Frankrijk. Dat is een heel eind weg, maar de muziek brengt ons dichter bij elkaar.

Reclame zoals het níet moet…

Ik werk al heel lang in de reclame. Soms zeggen mensen: “Reclame, dat is allemaal leugens”. Maar ik vind juist dat je in de reclame moet proberen zo eerlijk mogelijk te zijn en niet (te veel) moet overdrijven, omdat dit op den duur je imago schaadt. Daarom ben ik ook zo boos als bedrijven ons proberen er in te luizen met hun reclameboodschappen.

‘Liegen’ in de reclame

Gisteren vond ik een schaamteloos voorbeeld. En wel bij OVH, Franse telco-reus en marktleider in webhosting en de verkoop van domeinnamen. Je zou denken dat zo’n enorm bedrijf slimmer zou zijn. Maar helaas.

Ik overwoog om meer server-ruimte te kopen voor een paar van mijn sites, die bij OVH worden gehost. Ze bieden verschillende pakketten, en ik was geïnteresseerd in dit: Lees verder